W 1977 roku Prof. Król utworzył na bazie Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Dr Anki filię kierowanej przez siebie Kliniki Kardiologii Ogólnej Instytutu Medycyny Wewnętrznej. Obowiązki ordynatora pełnił początkowo dr Janusz Kutyba oddelegowany z Kliniki Kardiologii Ogólnej, a następnie sprawowała je dr med. Wiesława Piwowarska.

Dynamikę rozwoju tego oddziału oddaje ilość leczonych w nim chorych: w 1977 roku 95 osób, a w 1980 roku już 281 pacjentów. Jak wynika z zachowanych protokołów operacyjnych, w implantacjach w tym czasie brali udział zarówno interniści (Janusz Kutyba, Bronisław Orawiec, Maria Śnieżek, Lidia Mylius, od 1978 roku Anna Rzepecka-Tomaszewska, Kazimierz Haberka, a od 1980 roku także Wiesław Zaborowski) jak i chirurdzy (Roman Pfitzner, Marek Klimek, Melania Jakimowicz, Rudolf Dutkowski, Stanisław Duda, Tadeusz Gąsiorek, Grażyna Sokół – Szczepańska). Regułą było wspomaganie zabiegów przez inżymiera – elektronika, początkowo Jacka Szczepkowskiego, do którego dołączył później Andrzej Kostecki.

W marcu 1979 roku Minister Zdrowia i Opieki Społecznej zarządził utworzenie w Krakowie Instytutu Kardiologii AM im. Mikołaja Kopernika. We wrześniu tego roku decyzją rektora Akademii Medycznej Oddział Elektrostymulacji został przemianowany na Oddział Elektrokardiologii I Kliniki Kardiologii Instytutu Kardiologii i był nadal kierowany przez prof. Króla. Zmiany związane z formowaniem się Instytutu Kardiologii postępowały szybko i w styczniu 1981 roku Oddział Elektrokardiologii podniesiony został do rangi Kliniki Elektrokardiologii Instytutu Kardiologii. Kierownictwo jej powierzono doc. Ludwikowi Sędziwemu, który pozostał na tym stanowisku do 1999 roku.

4 października 1984 roku po raz pierwszy w Krakowie wykonano wszczepienie rozrusznika dwujamowego. Przeprowadził to jako zabieg pokazowy profesor Obel z RPA w asyście torakochirurga dr Marka Klimka. 16 maja 1985 roku zespół Kliniki wszczepił pierwszy dwujamowy rozrusznik Diplos 04 f-my Biotronik. Pierwszy rozrusznik przedsionkowy wszczepiono 7 marca 1988, a 24 sierpnia 1995 roku pierwszy stymulator sekwencyjny typu VDD. W 1997 roku rozpoczęto implantacje kardiowerterów-defibrylatorów.

W maju 1997 i wrześniu 1998 roku grupy kardiologów z USA przeprowadziły w Klinice Elektrokardiologii praktyczne szkolenia w metodach dojścia do lewego serca przez nakłucie przegrody międzyprzedsionkowej lub wstecznie z nakłucia tętnic obwodowych. Umożliwiło to wykonywanie ablacji lewostronnych zespołów WPW i ablacji ognisk arytmogennych w żyłach płucnych, przedsionku i lewej komorze. 

1 października 1999 roku p.o. Kierownika Kliniki został dr med. Jacek Lelakowski, który po uzyskaniu stopnia naukowego z elektrokardiologii objął w czerwcu 2003 roku, kierownictwo jednostki. W marcu 2001 roku przystąpiono do modernizacji i przebudowy Kliniki (pomoc uzyskano od dyrektora Instytutu Kardiologii, prof. Wiesławy Tracz i dyrektora Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II, dr med. Mieczysława Pasowicza). Remont zakończono w kwietniu 2003 roku. W wyremontowanym budynku powstała nowa sala operacyjna, sala badań elektrofizjologicznych i ablacji, pracownia echokardiograficzna, badań nieinwazyjnych układu krążenia, nowa dyżurka pielęgniarska wraz z pokojem do pobierania krwi, pokój EKG i kontroli rozruszników serca.

Miejsce na osiągnięcia po 2003 roku: …………….

Obecnie Klinika liczy 16 łóżek kardiologicznych o pełnym profilu monitorowania EKG, które znajdują się w 5 salach chorych wyposażonych w oddzielne węzły sanitarne.